سیارات
سیاره یا گویال یا روان گوی، به جسمی فضایی باجرم بسیار زیاد گفته میشود که گرد یک ستاره در گردش باشد و خود نیز ستاره نباشد.
بنا بر تعریف اوت (میلادی) اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی سیاره در سامانه خورشیدی (منظومه شمسی) جرمیست که:
1-در مداری به دور خورشید در گردش باشد.
2- آن قدر جرم داشته باشد که گرانش خودش بر نیروهای پیوستگی جسم صلب آن غلبه کند. یعنی در تعادل هیدرواستاتیک باشد و شکلش نیز تقریباً مدور باشد.
3- توانسته باشد که مدار خود را از اجرام اضافه بزداید.
جرمی که تنها سازگار با دو شرط اول باشد و یک ماهک (قمر) هم نباشد سیاره کوتوله تعریف شده‌است.
واژه سیِاره درفارسی از عربی (به معنی «راه‌پیما») گرفته شده که ترجمه دقیقی است برای واژه(پلانِتِس) یونانی . در عربی به سیاره «کوکب» می‌گویند. همچنین «گویال» و «هَرپاسپ» (آنندراج) و «روان گوی» به عنوان هم سنگ (معادل) پیشنهاد شده‌است.
گویال (مرکب از گوی+ال) به نظر می‌رسد که واژه‌ای جدید باشد چرا که در لغتنامه? دهخدا ردی از آن نیست.
واژه? «هرپاسب» اما واژه‌ای کهن است که در واژه نامه‌های «آنندراج»، «برهان» و «جهانگیری» از آن نام برده شده‌است. در برهان در برابر «هرپاسب» چنین آمده‌است: «هر یک از سیارات را گویند که آن زحل و مشتری و مریخ و آفتاب و زهره و عطارد و ماه باشد و جمع آن «هرپاسبان» است». در واژه نامه? جهانگیری نیز در برابر هرپاسب چنین آمده‌است: «ستاره? سیار بود».
واژه? دیگر پیشنهادی به عنوان جایگزین سیاره، «روان گوی» است که از همنشینی دو واژه? روان (رونده، در حرکت) و گوی (کُره) پدید آمده‌است. این واژه مرکب، علاوه بر پوشایی همه? معانی واژه? Planet به عنوان یک دانش واژه? اختر شناسی از امتیازات آشنا بودن با زبان روزمره? مردم و کوتاهی و روانی هنگام بیان نیز بهره مند است. شکل گیری هنوز به طرز دقیقی مشخص نشده است که چگونه سیاره ها شکل گرفته اند.نظریه ای متداول وجود دارد که انها در طول فروپاشی یک سحابی در داخل یک دیسک گاز و غبار شکل گرفته اند.از طریق رشد ذره های خاک(طی یک برخورد چسبان) در این دیسک،جرم به طور پیوسته جمع می شود و اجرام بزرگتر را تشکیل می دهد. غلظت موضعی توده جرم به عنوان فرم ستاره کوچک شناخته شده است ، واین سرعت گیری رشد،فرایندی است که به وسیله کشیده شدن در مواد اضافی، به وسیله جاذبه گرانشی آنها رخ می دهد.این رشد ونموها هر لحظه غلیظتر می شود تا زمانی که آنها تحت گرانش در خود فرو روند تا اینکه پیش سیاره تشکیل شود.بعد از سیاره به قطرهای بزرگتر از قطر ماه زمین می رسیم،دراین مرحله جسم به جمع آوری اتمسفر شروع می کند و به شدت میزان تسخیر خرده سیاره به وسیله کشش اتمسفری افزایش می یابد. وقتی که پیش ستاره( تا جایی که برای تشکیل ستاره لازم است ،مشتعل شود) رشد می کند،دیسک به جامانده از داخل به خارج به وسیله تبخیر دیسک.،باد خورشیدی،کشش روبرت سونی و دیگر اثرات جابه جا میشود.سپس آنجا ممکن است هنوز تعدادی پیش سیاره در مدار ستاره یا هرجسم دیگری وجود داشته باشد.اما در طول زمان تعدادی از آنها باهم برخورد می کنند؛این برخوردها یا به تشکیل یک سیاره بزرگ(به وسیله جذب مواد طی این برخورد) و یا به صورت آزاد کردن مواد(کاهش مواد) برای تشکیل پیش سیارها یا سیاره های بزرگتر دیگر منجر می شود.ضمنا پیش سیاره هایی که از برخورد اجتناب می کنند،امکان دارد از طریق یک تله گرانشی قمرهای طبیعی سیارات شوند، یا در کمربند دیگر اشیا باقی بمانند تا کوتوله سیاره ای یا اشیا کوچک منظومه شمسی شوند. برخوردهای پر انرژی سیارکهای کوچک(همچنین تجزیه رادیو اکتیو) حرارت سیاره در حال رشد را بالا خواهد برد،، به همین علت سیاره تا حدی ذوب خواهد شد. با توجه به جرم تغییراتی در داخل هسته شروع می شود،تراکم هسته توسعه می یابد.سیاره های سنگی کوچکتر جوشان را به خاطر این رشد از دست می دهند،اما گازهای از دست رفته را می توان به وسیله گازهای خارج شده ازگوشته و از طریق برخوردهای ستاره های دنباله دار جایگزین کرد.(سیارات کوچکتر هر اتمسفری را که از طریق مکانیسم فراری مختلف به دست می آورند،از دست می دهند.) با کشف و مشاهدات سیستم های سیاره ای که دور ستارگان دیگر می گردند و درمقایسه با منظومه خودمان، آن به طرزی استادانه ساخته شده،اصلاح و یا حتی جایگزین شده با این دوره، درست شده اند.سطح فلزی- یک دوره نجومی فراوانی عنصرهای شیمیایی با عدد اتمی بزرگتر از 2(هلیوم) را شرح می دهد -در حال حاضر اعتقاد به احتمال وجود یک سیاره ای دور یک ستاره را تعیین می کند.از این رو آنها کمتر احتمال می دادند که فلزفقیر جمعیت ستارگان2 سیستمهای سیاره ای قابل توجهی را در مقایسه با فلز غنی جمعیت ستارگان1 دارا خواهد بود.
گویال‌ها
گویال (سیاره) از ستاره کوچکتر است و از خود نوری نمی‌تاباند. بخاطر بزرگی گویال‌ها، نیروی گرانش (جاذبه) شکل آنها را بصورت کروی درآورده‌است. به اجرامی که گرد خود گویال‌ها می‌گردند،ماهک یا قمر نام دارند.
پیش ازدهه ی 1990 میلادی تنها ? روان گوی (سیاره) (و همگی درسامانه ی خورشیدی ما) شناخته شده بودند، ولی امروزه (در سال ????) تعداد ??? روان گوی شناسایی شده‌است. همه روان گوی‌های تازه‌یافته، در بیرون از سامانه خورشیدی ما قرار دارند، از اینرو گاه به آنهابرون سیاره نیز گفته میشود. گویال‌ها مقدار کمی انرژی از طریقهم جوشی تولید می‌کنند، برخی هم هیچ انرژی‌ای تولید نمی‌کنند. کره زمین نیز یک سیاره‌است.
قرن 21 با اکتشافاتی طی اواخر قرن 20 بیشتر اجرام منظومه شمسی و اجرام بزرگ،دور دیگر ستاره ها هستند. اختلافاتی بر سر اینکه یک سیاره را چه چیزی تشکیل میدهد،برخاست. اختلاف خاصی وجود داشت بر سر اینکه ایا یک جسم اگر قسمتی مجزا از یک جمعیت بود ،باید یک سیاره در نظر گرفته شود، مانند یک کمربند یا اینکه آن باید به اندازه کافی بزرگ، برای تولید انرژی توسط همجوشی گرمایی اتمی دوتریم باشد. استدلال های ستاره شناسان برای پولوتون به عنوان یک سیاره محرمانه افزایش یافت،چون بسیاری از اجرام هم اندازه نزدیک آن در همان ناحیه از منظومه شمسی طی 1990و اوایل2000 یافت شده بودند(کمربند کویپر).پولوتون فقط جسمی کوچک از میان انبوهی از هزاران یافت شد. تعدادی از آنها شامل کوار،سدنا،اریس به عنوان دهمین سیاره در مطبوعات مردمی معرفی شده بودند. اگر چه به شناخت های علمی گسترده ای رسیدند اما شکست خوردند. کشف اریس،جسمی 27 درصد عظیم تر از پلوتون چیزهایی در ذهن آورد. اذعان مشکلات(آی ای یو) را بر آن داشت که گروهی را برای تعریف سیاره بوجود آورد و در نهایت اولینش در سال 2006 تشکیل شد. تعداد سیارات به 8تا اجرام بزرگتر قابل توجهی کاهش یافت که مدارشان را زدوده بودند (عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون) و یک دسته ای از سیارات کوتوله بوجود آمد که در ابتدا حاوی سه جسم بودند.(سرس، پولوتون، اریس) تعریف سیاره فرا خورشیدی در سال 2003، اتحادیه بین المللی ستاره شناسی (آی ای یو) یک گروه کاری را برای تشریح موقعیت تعریفی یک ستاره روی سیارات فرا خورشیدی تشکیل داد که پیرو تعریف کاری گنجانیده شود و بیشترین تمرکز روی مرز بین سیارات و کوتوله های قهوه ای بود. 1)اجرام با جرم های حقیقی پایین تر از جرم محدود برای همجوشی گرمایی هسته ای دو تریم (در حال حاضر جرم مشتری 13 مرتبه برای اجرامی با همان فراوانی ایزوتوپ به عنوان خورشید محاسبه شده اند) که مدار ستاره ها یا بقایای ستاره ها هستند سیاره می گویند.(مهم نیست که چگونه تشکیل شده اند) حداقل جرم و اندازه لازم برای یک شیئ فرا خورشیدی، برای آنکه یک سیاره در نظر گرفته شود باید همان که در منظومه شمسی به کار برده شده است، باشد. 2)اجرام خرده ستاره ها با جرم های حقیقی بالاتر از جرم محدود برای همجوشی گرمایی هسته ای دوتریم "کوتوله های قهوه ای" هستند، مهم نیست که چگونه تشکیل شده اند و کجا هستند. 3)اجرام شناور آزاد در خوشه های ستاره ای جوان با جرم های پایی تر از جرم محدود برای همجوشی گرمایی هسته ای دوتریم سیاره نیستند اما " خرده کوتوله های قهوه ای" هستند (اگر چه اسمش مناسبترین هست) از زمانی که سیارات فرا خورشیدی در مجلات علمی منتشر شدند این تعریف به طور گسترده ای توسط ستاره شناسان استفاده می شود . اگر چه موقتی است، آن یک تعریف کاری موثر باقی می ماند تا زمانی که یک تداوم بیشتری داشته باشد و به طور رسمی به پذیرفته شود.ضمنا، ان نشانی از بحث بر سر جرم محدود پایین تر ندارد، بنابراین آن روشنگر بحث در خصوص اجرام داخل منظومه شمسی می باشد. همچنین این تعریف هیچ نظر و ایده ای را روی وضعیت سیاراتی که در مدار کوتوله های قهوه ای هستند سبب نمی شود. یک خرده کوتوله قهوه ای یک شیئ سیاره ای با جرم است که به واسطه فرو ریختگی سریع ابرها نسبت به رشد پیوسته آنها تشکیل می شود. فرق بین یک خرده کوتوله قهوه ای و یک سیاره نا معلوم است. ستاره شناسان به منظور اینکه ایا باید فرایند تشکیل یک سیاره را به عنوان آن که بخشی از طبقه بندی در نظر بگیرند، به دو گروه تقسیم شدند. تعریف 2006: جسم حد پایینی ، طی سال 2006 در جلسه مجمع عمومی دانشگاه ازاد، خطاب شد. بعد از بحث های زیاد و یک پیشنهاد رد شده، مجلس رای به تصویب قطعنامه مبنی بر تعریف سیاره ها در داخل منظومه شمسی داد. یک جسم آسمانی که در مداری پیرامون خورشید هست، باید جرم کافی برای گرانش خودش برای غلبه کردن بر اجسام سخت داشته باشد. بنا بر این یک حالت تعادل هیدرواستاتیکی (نزدیک زمین) فرض می شود و پیرامون مدارش، همسایگانش را می زداید. بنا بر تعریف، منظومه شمسی با 8 سیاره در نظر گرفته می شود.اجرامی که در شرط های اول و دوم صدق می کنند اما در سومی نیستند(مانند پولوتون، میک میک، اریس) در سیاره های کوتوله طبقه بندی می شوند. بطور اصلی، کمیته (آی ای یو) یک تعریفی که شامل تعداد بیشتری از سیاراتشود را مطرح کرد. در نتیجه آن معیار (سی) را شامل نمی شد. بعد ها این تعریف در تئوری تشکیل سیارات جای گرفت، که در کدامین مرحله آغازین جهان در ابتدا مدارهای همسایگی دیگر اجرام کوچک را می زداید. پایان تولید، یکپارچه دیسک های ثانویه یکی از تعداد معدود مربوط به اجرام بزرگ (سیاره ها) هست و هر دو مدارهای تشدید را قطع نمی کنند، تا از برخورد بین آنها جلوگیری کند. سیارک ها و ستاره های دنباله دار از جمله (اجرام کمربند کویپر) متفاوتند با سیاراتی که می توانند با سیارات و هر چیز دیگری برخورد کنند. در عواقب بعدی اخذ رای (آی ای یو) در سال 2006، بحث و مناظره در مورد (تعریف) وجود داشت و بسیاری از ستاره شناسان می گفتند که از آن استفاده نخواهند کرد. قسمت عمده اختلاف پیرامون اعتقاد به این که بند (سی) (پاکسازی مدار خود) نباید فهرست شود دیگر آن که اجرامی که اکنون در سیارات کوتوله ای دسته بندی شده اند، در حقیقت باید قسمتی از یک سیاره پهناور تعریف شوند. کنفرانس بعدی (آی ای یو) برگزار نشد تا سال 2009، زمانی که بایستی تغییراتی در (آی ای یو) ایجاد می شد که احتمالا سیارات فرا خورشیدی را نیز شامل می شد. خارج از اجتماعات علمی، پولوتون با توجه به موقعیت سیاره ای خود،پس از کشفش در سال 1931، برای بسیاری از افراد در عموم به عنوان یک اهمیت فرهنگی قوی نگه داشته شد. کشف اریس به عنوان دهمین سیاره، به طور گسترده ای در رسانه ها منتشر شد و بنا بر این دسته بندی دوباره ی هر سه اجرام، مانند سیارات کوتوله ای، جمع زیادی از رسانه ها و توجهات مردم را به خوبی جذب کرد. منظومه شمسی طبق تفاسیر متداول آی.ای.یو هشت سیاره و پنج کوتوله سیاره ای در منظومه شمسی وجود دارد.با فاصله گرفتن از خورشید،سیاره ها عبارتند از:عطارد،زهره،زمین،مریخ،مشتری،زحل،اورانوس و نپتون مشتری با جرمی318برابر جرم زمین بزرگترین سیاره است، در حالی که عطارد با جرمی0.055برابر جرم زمین کوچکترین سیاره است. سیاره های منظومه شمسی می توانند در داخل کاتالوگی که بر اساس موقعیتشان طراحی شده است، تقسیم بندی شوند: سیاره های سنگی:سیاره هایی که شبیه به زمین هستند و عمدتا با اجسامی از سنگ تشکیل یافته اند.عطارد،زهره،زمین و مریخ.عطارد با جرمی برابر055.جرم زمین کوچکترین سیاره خاکی(و کوچکترین سیاره)در منظومه شمسی می باشد،در حالی که زمین بزرگترین سیاره سنگی است. غولهای گازی:سیاراتی که عمدتا با یک ترکیبی از مواد گازی ساخته شده اند و جرم قابل توجهی در مقایسه با سیارات خاکی دارند.مشتری، زحل ،اورانوس و نپتون.مشتری با جرمی318 برابر جرم زمین بزرگترین سیاره منظومه شمسی است در حالی که زحل از لحاظ بزرگی یک سوم مشتری است و جرمی 95 برابر جرم زمین دارد.
روان گوی‌های سامانه خورشیدی
هشت روان گوی (سیاره) اصلی و به رسمیت‌شناخته‌شده سامانه خورشیدی ما به ترتیب فاصله از خورشید بدین شرحند:
- تیر یا عطارد یا مرکوری
- ناهید یا زهره یا ونوس
- زمین یا ارض یا اِرث
- بهرام یا مریخ یا مارس
- هرمزد یا برجیس یا مشتری یا ژوپیتر - اقمار (ماه‌های) مهم هرمزد عبارت‌اند از: گانیمید- اروپا-یو- کالیستو- و نزدیکترین قمر (ماهک) به سطح آن آمالته آ است.
- کیوان یا زحل یا ساتورن - میماس و تیتان. ولی مهم‌ترین ماه آن تیتان است که حتی از تیر (عطارد) بزرگتر است.
- اورانوس
- نپتون - هشت ماهک (قمر) دارد؛ دو ماهک به نامهای تریتون و نرئیداز دیگران بزرگ‌ترند. اما نرئید از سطح این گویال (روان گوی) بسیار دور است.
- (اورانوس و نپتون چون در چند سده? اخیر کشف شده‌اند تنها نامهای لاتین دارند.)
سیارات فرا خورشیدی اولین کشف تایید شده مدار سیاره فراخورشیدی یک ستاره رشته اصلی معمولی در 6اکتبر1995اتفاق افتاد،زمانی که میچایل مویر و دیدیر کوولز کشف یک سیاره فراخورشیدی در اطراف ستاره 51 پگاسی را اعلام کردند.از 415سیاره فرا خورشیدی کشف شده در دسامبر 2009بیشتر آنها جرمی در حد مشتری و یا بزرگتر از آن دارند،اگرچه محدوده جرم آنها از جرم هایی کمتر ازجرم عطارد و در بسیاریی اوقات تامشتری مشاهده شده است. تا حالا کوچکترین سیاره فراخورشیدی یافت شده ، در مدار تپ اختر (بقایای ستاره ای سوزان) کشف شده است مثل پی.اس.ار. بی1257+12.آنجا تقریبا ده سیاره فراخورشیدی یافت شده با جرمی بین10تا20 برابر زمین وجود دارد،مثل مدار ستاره های ام.یو.آریا،55کانسری و جی.جی436.این سیاره ها به "نپتونیها" معروف شده اند، به خاطر اینکه آنها تقریبا به جرم سیاره ای آن نزدیک هستند (17 برابر زمین).دسته بندی جدید دیگری وجود دارد که "ابر زمین" نامیده می شوندواحتمالا سیاره هایی خاکی با اندازه ای خیلی بزرگتر از زمین اما کوچکتر از نپتون یا اورانوس می باشند.تا این تاریخ شش ابر زمین محتمل یافت شده است:گلیس876دی،که تقریبا شش برابر جرم زمین است،ا.جی.ال.ای-2005-بی.ال.جی-390ال.بی و ام.ا.ا-2007-بی.ال.جی-192ال-بی،جهانی پوشیده از یخ که توسط میدان های گرانشی منحرفی ضعیف کشف شده است،سی.ا.ار.ا.تی-ای.ایکس-ا7بی،یک سیاره با قطری در حدود 1.7 برابر زمین(کوچکترین ابر زمین اندازه گیری شده تا کنون)اما با فاصله مداری فقط02.آ.یو،به این معنی که احتمالا سطح گداخته ای با درجه حرارت 1000تا1500درجه سانتیگراد دارد ،و دو سیاره در مدار نزدیک کوتوله قرمزگلیس581،گلیس581دی که جرمی در حدود7.7برابر جرم زمین دارد،درحالی که گلیس581سی جرمی5برابر جرم زمین دارد و در ابتدا تصور می شد اولین سیاره خاکی پیدا شده باشد که در محدوده ای قابل سکونت از ستاره یافت شده است.اگرچه جزییات مطالعات بیشتر نشان می دهد که آن برایقابل سکونت بودن، کمی بیش از حد به ستاره اش نزدیک می باشد و اینکه هر چند تصور می شود سیاره دورتر در منظومه،گلیس581دی ، بسیا ر سردتر از زمین است،می تواند توان بالقوه ای برای قابل سکونت بودن باشد اگر اتمسفر آن گازهای گلخانه ای کافی داشته باشند. دور از ذهن است، اگر سیارات بزرگ اخیری که کشف شده اند به غولهای گازی در منظومه شمسی شباهت داشته باشند واگرآنها شباهت داشته باشند به عنوان ناشناخته ها کاملا متفاوتند(مثل غولهای امونیاک یا سیاره های کربنی).به خصوص بعضی از سیارات کشف شده اخیر به عنوان مشتری های داغ شناخته شده اند، با مدارهایی دایره ای شکل که شدیدا به ستاره شان نزدیک هستند.درنتیجه آنها پرتوهای ستاره ای خیلی بیشتری از غول های گازی موجود در منظومه شمسی دریافت می کنند که آنها را سوال برانگیز می سازد که ایا انها نوع مشابهی از تمام سیارات هستند. همچنین آنجا ممکن است یک کلاس از مشتری های داغ وجود داشته باشد که سیاره های چکونیان نامیده می شوند که مدارشان به ستاره شان خیلی نزدیک است؛ اتمسفر آنها به وسیله پرتو های ستاره ای به طور کامل از جا کنده شده است.در حالی که بسیاری از مشتری های داغ که در روند از دست دادن اتمسفرشان تا سال2008 یافت شده اند،هیچ سیاره واقعی چکونیانی کشف نشده است. مشاهده جزییات بیشتر سیارات فراخورشیدی به تولید وسایل جدید، شامل تلسکوپ فضایی نیاز خواهد داشت.در حال حاضر سفینه های فضایی کپلر و کروت تغییرات درخشندگی ستاره ها را که ناشی از حرکت سیاره ها می باشد جستجومی کنند. پروژه های متعددی نیزایجاد یک آرایه از تلسکوپ های فضایی را مطرح کرده، که به جستجو در مورد سیارات فراخورشیدی با جرم هایی درحد زمین بپردازد.این شامل هدف گذاری های ناسا ،یابنده سیارات خاکی،و برنامه های ماموریت تداخل فضایی و سنز پیگاس.ماموریت جدید جهانیان یک دستگاه مخفی است که ممکن است همراه با تلسکوپ فضایی جیمز وب کار کند.با این حال تامین بودجه این پروژه ها همچنان نامشخص است.اولین طیف سیارات فرا خورشیدی (اچ.دی209458بی و اچ.دی 189733 بی) در فوریه سال 2007 گزارش شد. فراوانی وجود چنین سیارات خاکی یکی از متغیرها در یک معادله است که تعداد تمدنهای باهوش در حال ارتباط را در کهکشان ما حدس می زند. برخی از رایانه های شبیه ساز شکل گیری ستاره ای و سیاره ای پیشنهاد می کنند که برخی اشیا جرم سیاره می توانند به فضای بین سیاره ای پرتاب شوند.برخی دانشمندان استدلال کرده اند که این اجسام سرگردان یافت شده در عمق فضا می توانند به عنوان سیاره طبقه بندی شوند اگرچه بقیه پیشنهاد کردند که آنها می توانند به عنوان ستاره های کم جرم تلقی شوند.
گویال‌های کوتوله<\/h2>
- پلوتون- ماهک آن شارون است که بیشتر شبیه یک جفت برای این روان گوی‌است تا یک ماهک.
- سرس
- ???? یوبی??? (این اسم موقت است)
کوتوله های سیاره ای قبل از تصمیم آگوست سال 2006چندین جسم توسط ستاره شناسان،از جمله در یک مرحله توسط آی.ای.یو به عنوان سیاره مطرح شدند.اگرچه در سال2006 چندین جسم از این ها به عنوان کوتوله های سیاره ای طبقه بندی شدند؛اجسامی که متفاوت از سیاره ها هستند.به طور متداول پنج کوتوله سیاره ای توسط آی.ای.یو در منظومه شمسی شناسایی شده اند، شامل:سرس،پلوتون،هائومیا،ماکه ماکه و اریس.چندین جسم دیگر در دو کمربند سیارکی و کمربند کوییپر تحت بررسی هستند که تعداد 50عدد ازآنها می توانند بررسی شوند.آنجا ممکن است تعداد 200 عدد سیارک وجود داشته باشد که شاید کشف شود( فقط در کمربند کوییپر)، که به طور کامل بررسی شده است.کوتوله های سیاره ای به تعدادی ویژگی های واحد به عنوان سیاره ها تقسیم بندی می شوند اگرچه تفاوت قابل توجهی باقی می ماند-یعنی این که آنها در مدار خودباقی نمی مانند.با این تعاریف همه کوتوله های سیاره ای عضوی از جمعیت بزرگتر هستند.سرس بزرگترین جسم در کمربند سیارکی است درحالی که پلوتون،هائومیا وماکه ماکه عضوهایی از کمربند کوییپر هستند و اریس، یکی از آن دیسک پراکنده می باشد.دانشمندان مانند میک براون معتقدند که آنجا ممکن است به زودی بالای چهل جسم فراتر از نپتون وجود داشته باشد که تحت تعاریف اخیر آی.ای.یو بررسی می شوند. خرده کوتوله های قهوه ای
ستارگان از طریق فروپاشی گرانشی ابر گازی تشکیل شدند ،اما اجسام کوچکت نیز می توانند از طریق فروپاشی ابر تشکیل شوند.
اشیا جرم سیاره ای از این راه تشکیل یافته اند که خرده کوتوله های قهوه ای نامیده می شوند.خرده کوتوله های قهوهای ممکن است به صورت آزاد شناور باشند مثل چا110913-773444،یا در مدار یک جسم بزرگتر باشند مثل2ام.ای.اس.اس.جی04414489+2301513. برای مدت کوتاهی در سال2006ستاره شناسان اعتقاد داشتند که آنها در یک سیستم دوتایی مثل پی.اچ162225-240515 یافت شده اند،که کاشفان، آنها را به عنوان خرده سیاره یا اشیا جرم سیاره ای توصیف کردند.با این حال تجزیه و تحلیلهای اخیر این اشیا مشخص کرده است که جرم آنها احتمالا بیش از13 برابر جرم مشتری است،که آنها را جفت کوتوله قهوه ای می سازد.
کلمات کلیدی : سیارات، سحابی ها چه هستند؟
