آسمان شب

از نظر شکل شبیه به توپ فوتبال امریکایی و تا شکل کروی متغیر هستند و اشکالی بین اینها یافت می شود.برخلاف دیگر کهکشان ها که نور ابی از اختران فروزان و کم عمر منعکس می کنند، کهکشانهای  بیضوی زرد رنگ به نظر می رسند .علت این امر این است که شکل گیری اختران این کهکشانها متوقف شده اندکه می توان نتیجه گرفت که تقریبا تمام نور انها از اختران غول سرخ که طول عمر زیادی دارند تامین میشود.

کهکشان های فعال و غیرفعال

از تمام کهکشانها میزان معینی تشعشع الکترومغناطیسی ساطع می شود.برخی از کهکشان ها به طور غیر عادی ،مقادیر زیادی تشعشع تابش می کنند،که به این کهکشان ها، کهکشانهای فعال گفته می شود. انرژی انها از منبعی با جرم بسیار زیاد اما به هم فشرده که در مرکز کهکشان فعال قرار دارد تامین می شود.

انرژی اغلب به صورت اشعه ی ایکس ،موج رادیویی و همچنین نور است و میزان انرژی ازاد شده به قدری است که نمی توان تصور کرد که اختران انها بوجود اورده باشند.اختر شناسان براین عقیده هستند که تنها جسمی که قادر است این مقدار انرژی را ازاد کند یک حفره ی سیاه فوق العاده پرجرم است.بنابراین علت اینکه برخی کهکشانها از جمله کهکشان خودمان انرژی نسبتا کمی ازاد می کنند این است که حفره ی سیاه مرکزی کوچکی را درمیان گرفته اند.

کوازارها

 نظر می رسد که کوازارها (شبه اختران) هسته ی فعال کهکشانهای دور دست هستند.انها سریعترین، درخشانترین و دورترین اجرام شناخته شده در جهان هستند.کوازارها همانند اختران ،از سطح زمین همچون نقطه نورانی بسیار ریز دیده می شوند. اگرچه کوازارها به اندازه ی منظومه ی شمسی هستند، اما برخی از انها مسافتی حدود 10میلیارد سال نوری را طی می کنند که به ما برسند. ما برای اینکه چنین اجرام دوری را شناسایی کنیم نیاز به تابش زیاد نور انها داریم. تشعشع برخی از کوازارها حدود100 برابر تشعشع کهکشانهای بزرگ است.

با گسترش جهان، کوازارها که در لبه ی خارجی انها قرار دارند، به سرعت از زمین فاصله می گیرند.دورترین کوازارهایی که قابل رویت هستند حدود 12 میلیارد سال نوری در جهت انتهای قابل مشاهده ی جهان قرار دارند. به خاطر زمان زیادی که طول می کشد تا نور کوازارها به زمین برسد ،این کهکشانها این امکان را به اختر شناسان می دهند که جهان را در اولین مراحل شکل گیری مورد مطالعه قرار دهند.

کوازارها فوق العاده درخشان ودر عین حال بسیار فشرده هستند .در مقایسه با گستره ی کهکشان راه شیری که 100000 سال نوری می باشد،کوازارها قطری حدود چند روز یا هفته ی نوری را تشکیل می دهند.

کهکشانهای رادیویی

تمامی کهکشانها امواج رادیویی فنور قابل رویت و انواع تشعشع از خودشان تولید می کنند انرژی رادیویی یک کهکشان رادیویی خیلی متراکم تر از انرژی کهکشانهای معمولی می باشد.این انرژی از دو قطعه ی خیلی بزرگ ،یا ابرهای غول پیکر متشکل از ذرات در حال دور شدن از کهکشانها تشعشع می یابند.

این ابرهای بزرگ از فورانهای گازی که از مرکز کهکشان با سرعتی معادل یک پنجم سرعت نور خارج می شوند، در اسمان شکل می گیرند.به نظر می رسد که فوران این ابر بزرگ توسط یک حلقه ی پیوستگی صورت می گیرد که یک حفره ی سیاه خیلی متراکم را در بر می گیرد و در مرکز کهکشان واقع است. از هر یک میلیون کهکشان فقط یکی از انها یک کهکشان رادیویی است.

تصادم کهکشانها

بیشتر کهکشان ها از کهکشانهای همسایه خود صد هزار سال نوری فاصله دارند . به هر حال بعضی از کهکشانها تا اندازه ای به یکدیگر نزدیک می شوند که نیروی جاذبه ی دو طرفه انها اشیاء موجود در کهکشان دیگر را به طرف خود کشد و این امر باعث بوجود امدن توده هایی بنام دنباله های کشندی می گردد، که این دنباله ها مانند پلی کهکشانها را به یکدیگر وصل می نماید. نزدیکی بیش از حد کهکشان ها ممکن است باعث تصادم انها شود و بدنبال این عمل یک تغییر شکل بنیادی در شکل ظاهری انها صورت گیرد.