آسمان شب

ساختار کهکشان ها

ستارگان، سحابی ها، منظومه های فراخورشیدی همه و همه اجزای تشکیل دهنده ی کهکشان ها هستند. اجرامی که ما در آسمان شب می بینیم همگی در یا کهکشان هستند یا در درون کهکشانی قرار دارند. در این مقاله سعی داریم ستاره شناسان پارسی را با اطلاعات پایه ای درباره کهکشان ها آشنا کنیم. با ما همراه باشید

یک کهکشان در واقع محدوده ی گرانشی بسیار بزرگی متشکل از ستارگان گازها و غبار های میان ستاره ای مواد تاریک و احتمالا انرژی تاریک است.برخی از کهکشان های شناخته شده در کیهان دارای حدود ده میلیون تا ده هزار میلیارد ستاره هستند که همگی به دور هسته ی مرکزی کهکشان البته با سرعت های متفاوت در حال چرخش اند.به عنوان مثال ستاره ی خورشید که به همراه زمین و سایر سیارات در فاصله 25000 سال نوری مرکز کهکشان راه شیری واقع شده در مدت زمان 225 میلیون سال با سرعت حدودا 20 کیلومتر بر ثانیه به دور مرکز کهشکان خودی ما در حال گردش است
 
علاوه بر ستارگان منفرد کهکشان ها شامل تعداد بسیاری از سامانه های چند تایی ستاره ای و خوشه های ستاره ای که خود شامل خوشه های باز و بسته هستند که خوشه های باز در قسمت بیرونی و خوشه های بسته یا کروی غالبا در قسمت های مرکزی کهکشان ها یافت می شوند
گرچه حدود 90 درصد جرم اکثر کهکشان را ماده و احتمالا انرژی تاریک تشکیل می دهد اما آینده ی آنها و اینکه در آن زمان از لحاظ جرم چه وضعیتی خواهند داشت هنوز به طور مسلم مشخص نیست
 
بر اساس کشفیات و تحقیقاتی که تا به امروز پیرامون کهکشان ها صورت گرفته گمان می رود که در مرکز بسیاری از کهکشان ها سیاهچاله های پرجرمی وجود داشته باشد(مانند سیاهچاله ی موجود در کهکشان مارپیچی راه شیری ما) یا کهکشاه بیضوی M-87 در صورت فلکی سنبله
 
همچنین فضای بین کهکشانی هم حالتی نزدیک به خلا داشته و چگالی میانگین آن طبق محاسبات اختر فیزیکی کمتر از یک اتم در متر مکعب است که جنس مواد تشکیل دهنده ی ماده ی میان کهکشانی مانند فضای میان ستاره ای گاز و غبار یونیده است
 

 ادامه مطلب...


کلمات کلیدی : ساختار کهکشان ها

ستارگان افتان چیستند؟

هزاران سال بود که بشر ستارگانی را می دید که از آسمان فرو می ریزند ، ولی نمی دانست آنها چه هستند و از کجا می آیند .

برخی چنین می پنداشتند که آنها از جهان دیگری فرود می آیند . ولی ما امروزه می دانیم این چیز هایی که از آسمان فرو می ریزند ، هرگز ستاره نبوده ، بلکه اجسامی هستند به نام « شهاب » .

شهاب ها اجسام سخت و کوچکی هستند که در فضا به گردش می آیند و ممکن است که حتی ار درون جوّ زمین هم بگذرند .

ما شهاب ها را هنگامی می بینیم که وارد جوّ زمین می شوند . چه در این صورت دنباله ای نورانی از خود بجای می گذارند .

وقتی که شهاب با هوای زمین برخورد می کند ، حرارتی بسیار تولید می شود که همین حرارت است که آن دنباله ی نورانی را پدید می آورد .

شگفت اینست که بیشتر شهاب ها به قدری ریزند که گاهی به اندازه ی سر یک سنجاق می رسند . ولی البته گاهی هم ممکن است که وزن یک شهاب به چند تن برسد بیشتر شهاب ها را همان حرارتی نابود می کند که در برخوردشان با جوّ زمین تولید شده . تنها قسمت های بزرگ تر شهاب هاست که باقی می ماند و به زمین می رسد .

دانشمندان معتقدند که در هر شبانه روز صد ها شهاب به سوی زمین فرو می ریزد . ولی چون بیشتر سطح زمین آب است آنها معمولاً در اقیانوس ها یا دریاچه ها غرق می شوند .

ادامه مطلب...


کلمات کلیدی : ستارگان افتان